ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ ὁ Ἐπίσκοπος καὶ Μάρτυς τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ καὶ οἱ σὺν αὐτῷ Ἅγιοι Ἱερομάρτυοες Πρόκουλος, Σῶσσος καὶ Φαῦστος οἱ Διάκονοι καὶ οἱ Ἅγιοι Μάρτυρες Ἀκούτιος καὶ Εὐτύχιος ἤκμασαν κατὰ τοὺς χρόνους τοῦ βασιλέως Διοκλητιανοῦ τοῦ βασιλεύσαντος κατὰ τὰ ἔτη σπδ’τε’ (284-305). Εὑρίσκοντο δὲ οἱ Ἅγιοι οὗτοι εἰς τὴν Καμπανίαν τῆς Ἰταλίας, τῆς ὁποίας ἡγεμόνευε τότε ὁ ἄρχων Τιμόθεος. Συλληφθέντες λοιπὸν τότε οἱ Ἅγιοι οὗτοι κατεδικάσθησαν εἰς πικρὰς καὶ διαφόρους τιμωρίας καὶ συνεπλήρωσαν τὸν δρόμον τοῦ Μαρτυρίου. Ὁ δὲ Ἀρχιερεὺς Ἰανουάριος, ὅστις ἦτο Ἐπίσκοπος τῆς πόλεως Βενεβέντου, ἐτέθη ἐντὸς καμίνου καὶ ἐπειδὴ διεφυλάχθη ἀβλαβής, Χάριτι Χριστοῦ, διὰ τοῦτο ἔκοψαν τὰ νεῦρα του καὶ οὕτως ἐτελείωσε τὸν δρόμον τῆς ἀθλήσεως.
Μετὰ παρέλευσιν δέ τινων ἐτῶν, γυνή τις Μαξιμῖνα ὀνόματι, χήρα, ἔχουσα υἱὸν μονογενῆ, ἐστερήθη τούτου, ἁρπαγέντος ὑπὸ τοῦ θανάτου. Ἔκλαιε δὲ ἡ τάλαινα καὶ ἐθρήνει ἀπαραμυθήτως διὰ τὴν τούτου στέρησιν. Ἐλθοῦσα δὲ ὀλίγον εἰς ἑαυτὴν βλέπει ἄνωθεν τῆς θύρας τοῦ Ναοῦ ὕφασμα, εἰς τὸ ὁποῖον ἦτο ἐζωγραφημένη ἡ εἰκὼν τοῦ Ἁγίου Ἰανουαρίου. Ὅθεν, ἐνθυμηθεῖσα ἐκεῖνο τὸ ὁποῖον πάλαι ποτὲ ἔπραξεν ὁ Προφήτης Ἐλισσαῖος, ὅταν ἀνέστησε τὸν υἱὸν τῆς Σωμανίτιδος τοῦτο ἔπραξε καὶ αὐτή, θεόθεν κινηθεῖσα. Διότι σχηματίσασα τὸν υἱόν της καταλλήλως, ἐσχημάτισεν ὁμοίως καὶ τὴν εἰκόνα τοῦ Ἁγίου Ἰανουαρίου καὶ εἰς μὲν τοὺς ὀφθαλμοὺς τοῦ υἱοῦ της ἔβαλε τοὺς ὀφθαλμοὺς τῆς εἰκόνος, εἰς τὸ στόμα του ἔβαλε τῆς εἰκόνος τὸ στόμα, εἰς δὲ τὰ ἄλλα μέλη τοῦ υἱοῦ της συνήρμοσεν ἐπιτηδείως τὰ μέλη τῆς εἰκόνος. Ἔπειτα μὲ θρήνους καὶ δάκρυα παρεκάλει τὸν Ἅγιον, λέγουσα· «Δοῦλε τοῦ Θεοῦ, ἐλέησόν με καὶ ἀνακούφισον τὴν θλῖψιν μου διὰ τῆς ἀναστάσεως τοῦ υἱοῦ μου, ὅστις μονογενής μοι τυγχάνει». Ὁ δὲ Ἅγιος, εὐσπλαγχνισθεὶς διὰ τὴν συμφοράν της, ἀνήγειρε ζῶντα τὸν υἱὸν αὐτῆς. Τοῦτο τὸ παράδοξον βλέποντες ὅλοι οἱ συναθροισθέντες διὰ τὸν ἐνταφιασμὸν τοῦ νέου, ἔμειναν ἐκστατικοί, δοξάζοντες καὶ εὐλογοῦντες τὸν Κύριον.