ΘΕΟΔΩΡΟΣ ὁ Ὅσιος Πατὴρ ἡμῶν οὗτος πατρίδα μὲν εἶχε τὴν περιφανῆ Κωνσταντινούπολιν, γονεῖς δὲ πλουσίους καὶ εὐσεβεῖς. Ἔχων δὲ ἀπὸ τῆς παιδικῆς του ἡλικίας κλίσιν πρὸς τὴν Μοναχικὴν πολιτείαν ἀπεσύρθη εἰς μίαν τῶν ἐν Κωνσταντινουπόλει Μονῶν, ἥτις μετὰ ταῦτα ἐκ τῆς προσωνυμίας τοῦ Ὁσίου τούτου Πατρὸς ὠνομάσθη τοῦ Τριχινᾶ.
Εἰς αὐτὴν λοιπὸν τὴν Μονὴν καρεὶς Μοναχὸς ὁ Ὅσιος ὑπεβάλλετο εἰς πᾶσαν κακουχίαν καὶ σκληραγωγίαν τοῦ σώματος. Καὶ κατὰ μὲν τὸν χειμῶνα ἀπελιθοῦτο ἀπὸ τὸ ψῦχος, κατὰ δὲ τὸ θέρος ἐφλογίζετο ἀπὸ τὸν ὑπερβολικὸν καύσωνα. Ἐκάλυπτε δὲ τὸ σῶμα του μὲ ἐνδύματα τρίχινα, διὸ καὶ ἐκ τούτου ἔλαβε τὴν ἐπωνυμίαν Τριχινᾶς. Ὅθεν διὰ τῶν πόνων τούτων ὄχι μόνον ἐνίκησε τὰς μηχανὰς καὶ ἀπάτας τῶν δαιμόνων, ἀλλὰ καὶ χάριν ἔλαβε παρὰ Θεοῦ ὁ ἀοίδιμος ἐν τῇ προσκαίρῳ ταύτῃ ζωῇ εὑρισκόμενος. Μετὰ δὲ τὸν θάνατόν του ἀναβρύει μύρον εὐῶδες ὁ τάφος του εἰς ὅλους ὅσους μετὰ πόθου καὶ εὐλαβείας προστρέχουσιν εἰς αὐτὸν καὶ διὰ τοῦ μύρου ἐκείνου λαμβάνουσι τὴν ἰατρείαν παντὸς πάθους ψυχῆς τε καὶ σώματος.