ΜΑΡΙΑ ἡ Ὁσία Μήτηρ ἡμῶν ἦτο ἐκ τῆς Αἰγύπτου, ἀκμάσασα κατὰ τοὺς χρόνους τοῦ μεγάλου Ἰουστινιανοῦ, τοῦ βασιλεύσαντος κατὰ τὰ ἔτη φκζ’-φξε’ (527-565). Ἔζησε δὲ πρότερον αὕτη ἀκολάστως καὶ προκαλοῦσα εἰς ὄλεθρον ψυχικὸν πολλοὺς ἀνθρώπους διὰ τῆς αἰσχρᾶς ἡδονῆς, ἐπὶ δεκαεπτὰ ἔτη, διότι παιδιόθεν ἐκρημνίσθη εἰς τὰς πονηρὰς πράξεις τῆς σαρκὸς καὶ ἔμεινεν εἰς αὐτὰς καθ’ ὅλον αὐτὸ τὸ διάστημα. Ὕστερον ἐπεδόθη ἡ μακαρία εἰς ἄσκησιν καὶ ἀρετήν, καὶ τοσοῦτον ὑψώθη διὰ τῆς ἀπαθείας, ὥστε περιεπάτει ἐπὶ τῶν ὑδάτων καὶ τῶν ποταμῶν, χωρὶς νὰ καταβυθίζηται καὶ ὅταν προσηύχετο, ἵστατο ὑπεράνω τῆς γῆς, μετέωρος εἰς τὸν ἀέρα. Ἡ δὲ αἰτία τῆς μεταβολῆς αὐτῆς καὶ μετανοίας εἶναι ἡ ἑξῆς: Κατὰ τὴν δεκάτην τετάρτην τοῦ Σεπτεμβρίου μηνός, ὅταν εἰς τὴν Ἱερουσαλὴμ ἐγίνετο ἡ Ὕψωσις τοῦ Τιμίου Ξύλου τοῦ ζωοποιοῦ Σταυροῦ, πολλοὶ Χριστιανοὶ συνέρρεον πανταχόθεν εἰς τὰ Ἱεροσόλυμα, ὅπως ἴδωσι τὸ Τίμιον Ξύλον τοῦ Σταυροῦ. Τότε ἐπῆγεν ἐκεῖ καὶ ἡ Ὁσία αὕτη, ὁμοῦ μὲ ἀκολάστους καὶ ἀσελγεῖς νέους, ζητοῦσα δὲ νὰ εἰσέλθῃ εἰς τὸν Ναὸν τῆς Ἁγίας Ἀναστάσεως, ὅπως ἴδῃ τὸν ζωοποιὸν Σταυρόν, ἠμποδίζετο ἀοράτως καὶ δὲν ἠδύνατο οὔτε νὰ εἰσέλθῃ, οὔτε νὰ ἴδῃ. Κατέστησε λοιπὸν τὴν Κυρίαν Θεοτόκον ἐγγυήτριαν, ὅτι ἐὰν ἀφεθῇ νὰ εἰσέλθῃ καὶ ἴδῃ τὸν Σταυρὸν τοῦ Κυρίου, θὰ φυλάξῃ εἰς τὸ ἑξῆς σωφροσύνην καὶ ἄλλην φορὰν δὲν θὰ μολύνῃ τὸ σῶμα της μὲ ἐπιθυμίας καὶ ἡδονάς. Ὅθεν, ἐπιτυχοῦσα τοῦ ποθουμένου, δὲν ἐψεύσθη εἰς τὴν δοθεῖσαν ὑπόσχεσίν της, ἀλλὰ διελθοῦσα τὸν Ἰορδάνην ποταμόν, μετέβη εἰς τὴν ἔρημον καὶ ἐκεῖ ἔζησεν ἡ τρισολβία τεσσαράκοντα ἔτη χωρὶς νὰ ἴδῃ ἄνθρωπον, μόνον δὲ τὸν Θεὸν εἶχε θεατήν της· καὶ τοσοῦτον ἠγωνίσθη, ὥστε ἀνέβη μὲν ὑπεράνω τῆς ἀνθρωπίνης φύσεως, ἀπέκτησε δὲ ζωὴν ἐπὶ γῆς ἀγγελικήν τε καὶ ὑπεράνθρωπον καὶ οὕτως ἐν εἰρήνῃ ἀπῆλθε πρὸς Κύριον.

ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ