ΑΝΘΟΥΣΑ ἡ βασιλόπαις καὶ Ὁσία Μήτηρ ἡμῶν ἦτο θυγάτηρ τοῦ μισοχρίστου βασιλέως Κωνσταντίνου Ε’ τοῦ Κοπρωνύμου τοῦ βασιλεύσαντος κατὰ τὰ ἔτη ψμα’-ψοε’ (741-775). Μολονότι δὲ ἡ μακαρία αὕτη ἀνετράφη εἰς τὰ βασιλικὰ ἀνάκτορα ἐν μέσῳ τῶν ἀσεβῶν εἰκονομάχων καὶ τῶν φιλοσάρκων ἀνθρώπων, αὕτη ὑπῆρξεν εὐσεβεστάτη τῆς Ὀρθοδοξίας ὑπέρμαχος σεβομένη καὶ προσκυνοῦσα τὰς ἁγίας Εἰκόνας καὶ ἀποστρεφομένη τὰς ἀπολαύσεις τῆς σαρκὸς καὶ τὰς ἐν γένει ἀναπαύσεις τοῦ σώματος. Καίτοι δὲ ἀναγκασθεῖσα πολλάκις ἡ μακαρία ὑπὸ τοῦ πατρός της νὰ ὑπανδρευθῇ, δὲν ἐπείσθη.
Ὅταν δὲ ὁ κακὸς ἐκεῖνος βασιλεὺς κακῶς τὴν ψυχὴν ἀπέρρηξε, τότε καὶ ἡ μακαρία Ἀνθοῦσα εὑροῦσα εὐκαιρίαν διένειμε τὴν περιουσίαν της εἰς τοὺς πτωχούς, εἰς τὰς Ἐκκλησίας, εἰς τοὺς εὐαγεῖς οἴκους καὶ εἰς τὰ Μοναστήρια, πολλῶν ὀρφανῶν μήτηρ καὶ χηρῶν ὑπερασπίστρια οὕτω κατασταθεῖσα ἡ ἀοίδιμος. Πολλάκις δὲ βιαζομένη διὰ πολλῶν καὶ μεγάλων παρακλήσεων ὑπὸ τῆς Ὀρθοδόξου βασιλίσσης Εἰρήνης [1], ἵνα μένῃ πλησίον της καὶ συμβασιλεύῃ μετ’ αὐτῆς, οὐδέποτε συγκατένευσεν.
Ἐν ὅσῳ δὲ ἡ μακαρία Ἀνθοῦσα διέτριβεν εἰς τὸ παλάτιον, ἔξωθεν μὲν ἐφόρει βασιλικὰ φορέματα, ἔσωθεν δε τρίχινα. Ἡ προφήτης ἦτο ἀσκητική, ποτόν της ἦτο τὸ καθαρὸν ὕδωρ, τὰ δάκρυα εὑρίσκοντες πάντοτε εἰς τοὺς ὀφθαλμούς της, ὁ ὕμνος δὲ καὶ ἡ ψαλμῳδία δὲν ἔλειπον ἀπὸ τοῦ στόματος αὐτῆς. Οὕτω λοιπὸν πολιτευομένη ἡ μακαρία ἔγινε κατόπιν καὶ Μοναχή, κουρευθεῖσα διὰ χειρὸς τοῦ ἐν Ἁγίοις Πατριάρχου Ταρασίου, ἐν τῷ Μοναστηρίῳ τῷ καλουμένῳ τῆς Ὁμονοίας· ἔκτοτε δὲ οὔτε αὐτὴ ἐξῆλθεν ἐκ τοῦ Μοναστηρίου, οὔτε ἄλλη τις Μοναχή, οὔτε ἀπουσίασε, ποτὲ ἐκ τῆς Ἐκκλησίας, οὔτε ἠτόνησεν, οὔτε ἠμέλησε τὴν προσευχὴν καὶ πρὸ πάντων ἡ ταπείνωσις αὐτῆς ἦτο ἀπέραντος. Ὑπηρέτει ὅλας τὰς ἀδελφάς, ἐστόλιζε τὴν Ἐκκλησίαν, ἔφερεν ὕδωρ, παρίστατο εἰς τὴν τράπεζαν καὶ διηκόνει ἐν αὐτῇ, ἀλλὰ καὶ πᾶσαν ἄλλην διακονίαν, ἡ ὁποία ἤθελε τυχὸν τῆς ἀνατεθῆ, τὴν ἐξετέλει μετὰ πάσης προθυμίας. Μὲ τοιαῦτα λοιπὸν θεάρεστα ἔργα διελθοῦσα τὴν ζωήν της ἡ μακαρία, ἀπῆλθε πρὸς Κύριον μὲ τὰ φορτία τῶν ἀρετῶν, οὖσα ἐτῶν πεντήκοντα δύο.