ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ὁ Ὅσιος Πατὴρ ἡμῶν ἔζη κατὰ τοὺς χρόνους τῶν δυσσεβῶν εἰκονομάχων, διὰ δὲ τὴν ὑπερβολικὴν ἀρετήν του καὶ τὴν ἔνθεον ζωὴν τὴν ὁποίαν διῆλθεν, ἔγινεν Ἐπίσκοπος Παρίου μὴ θελήσας δὲ νὰ συμφωνήσῃ εἰς τὴν αἵρεσιν τῶν εἰκονομάχων καὶ νὰ ὑπογράψῃ εἰς τὴν ἀθέτησιν τῶν ἁγίων Εἰκόνων, διῆλθεν ὁ ἀοίδιμος ὅλην τὴν ζωήν του μὲ θλίψεις, διωγμοὺς καὶ στενοχωρίας, φεύγων πάντοτε ἀπὸ τόπου εἰς τόπον καὶ ὑπερμαχῶν μὲν διὰ τὰ δόγματα τῶν θείων Πατέρων, ἐναντιούμενος δὲ καὶ μισῶν τὰς συναγωγὰς τῶν κακοδόξων. Ὅθεν τὸν Θεὸν θεραπεύσας καὶ εὐάρεστος Αὐτῷ εἰς ὅλα φανείς, ἐκοιμήθη ἐν εἰρήνη.